SİMYACI (PAULO COELHO

SİMYACI (PAULO COELHO)

• İnsan her zaman ayni insanları görürse, bunları yaşamının bir parçası saymaya baslar.
• Hiç kimse kendisinin kendi hayatini nasıl yaşaması gerektiğini kesinlikle bilmez.
• Hazineleri, seller toprağın altından çıkartırlar, gene seller toprağa gömerler.
• İnsanlar resimlerin ve sözcüklerin büyüsüne kapılıp sonunda evrenin dilini unuturlar.
• Kötülük, insanin ağzından giren şeyde değildir. Kötülük oradan çıkandadır.
• Vahada kalma nedenin, aslında bir daha geri dönmemek korkusundandır.
• Bir tek öğrenme yöntemi vardır. Eylem yöntemi.
• Yüreğin neredeyse hazinen de oradadır.
• Neden yüreğimi dinlemek zorundayım? Çünkü onu hiçbir zaman susturmayı başaramazsın. Hatta onu dinlemiyormuş gibi yapsan da o gene oradadır.
• Düşlerinin pesinde olduğu sürece hiçbir yürek kesinlikle acı çekmez.
• Her arama anı bir karşılaşma anıdır.
• Yürekler, insanlara düşlerinin peşinde gitmek zorunda olduklarını neden söylemiyorlar? Çünkü bu durumda en çok yürek acı çeker.
• Araştırma her zaman acemi talihi ile baslar. Ve her zaman Fatih'in Sınavı ile sona erer.
• En karanlık an, şafak sökmeden önceki andır.
• Umutsuzluğa teslim olma, yüreğinle konuşmana engel olur.
• Ölüm insani hayata karşı daha dikkatli olmaya zorlar.
• Sevdiğimiz zaman olanları anlamaya gereksinimimiz yoktur.